Carne carne carne

auxiliares de Huelva (een deeltje dan toch)

Zaterdag was het de verjaardag van Stephanie (een voormalige auxiliar die in Huelva is blijven plakken en met een Spanjaard getrouwd is) en José Carlos. En het werd een echt Spaans verjaardagsfeest in een bodega in een dorpje vlakbij Huelva: Gibraleón. Zo'n bodega is gewoon een opgeknapte schuur met een bar en haardvuren, stoelen en tafels en een hele hoop oude mannen. Je betaalt je drankjes aan de bar - eventueel groenten - en je neemt je eigen vlees mee om te braden/bakken aan het haardvuur. En vlees hebben we gegeten. Gewoon een goed stukje vlees (varkensvlees, chorizo, solomillo) met wat zout, mmmm ik watertand er al terug van ...

los k cumplen años y nuestra carne

Córdoba

Het eerste weekend van december was het puente (voor mij eigenlijk een weekend van 6 dagen) en dan is het de Spaanse traditie om een weekendje weg te gaan. Onze keuze viel op Córdoba. Ik zat nogal krap bij kas maar we konden (gratis) slapen bij andere auxiliares. Er waren twee échte hoogtepunten:

1. De Mezquita. Een kathedraal veranderd in een moskee veranderd in een kathedraal. Iedereen praat altijd over het Alhambra in Granada en toegegeven die is behoorlijk indrukwekkend maar de Mezquita vond ik adembenemend! Je gaat binnen en het eerste wat je ziet zijn die typische bogen en kleuren van een moskee. Aan de zijkanten zie je dan de typische altaars met Jezussen en Maria's. En dan in het midden vind je een enorm gewelf, van een kathedraal. Bijna surreëel en zo ongelofelijk prachtig ...

2. Fudge. Ok, een beetje vreemd en niet meteen het meest spectaculaire hoogtepunt maar er was een klein klein winkeltje dat de meest overheerlijke, smeuïge, als-een-engeltje-dat-in-je-mond-plast fudge verkocht. Enkele van mijn favoriete smaken: munt en chocola (!), crema catalana, koffie, ...

Wat ik ook leuk vond aan Córdoba waren al de sinaasappelbomen. In bijna elke straat, elk parkje, elk pleintje staan er appelsienbomen. Ik vond dat die een speciale geur aan Córdoba gaven: zuiver, fris, citrusachtig.

En bovendien werd dat weekend de kerstverlichting aangestoken! Kerstlichtjes maken gewoon alles tien keer beter!

Córdoba is naast al de monumenten ook bekend om z'n salmorejo (en nog iets anders met vlees dat gefrituurd is). Salmorejo vind je overal maar daar vind je de beste (op sommige plekken althans). Het lijkt een beetje op gazpacho maar dan stukken beter. Het wordt gemaakt met broodkruim, tomaten, look, balsamicoazijn en natuurlijk olijfolie. Alles wordt geblend en bovenop komt er dan wat jamón en een eitje. Het is echt ver-ruk-ke-lijk! *kwijl*

We hebben ook een waardevolle les geleerd: als je in een avontuurlijke bui bent en iets nieuws van de menukaart wil proberen, neem dan een woordenboek mee. Want, jawel, we waren in een avontuurlijke bui en wilden wel eens iets nieuws proberen. We pikten er callos de ternera uit. Nooit bestellen. Nooit. Tenzij je het meest walgelijke stuk vlees ooit in je mond wil hebben. Sponsachtig, vet, blubberig, vies. Terug thuis direct opgezocht: KALFSMAAG !!! Ugh. Mijn maag draait om als ik er nog maar aan denk ...

Ondanks dat culinair trauma was het toch een fantastische puente!