Madrid, met 'n vleugje Salamanca

Naast al het afscheidnemen - ja zo langzaamaan beginnen de mensen huiswaarts te keren en daar komt onvermijdelijk soms een hard afscheid bij aan te pas - was er ook tijd voor een citytrip. Naar waar? Daar! Madrid. De hoofdstad van het land waar ik een dikke 9 maanden heb gewoond. Samen met een andere auxiliar, Kathy (die ik in Madrid moest achterlaten want zij vertrok naar huis en ik naar wel... ook naar huis, maar Huelva...) de stad dan maar gaan verkennen. Eerste indruk? Barcelona heeft toch nog een streepje voor. Misschien ook omdat we er een 7-uur-durende busrit voor over moesten hebben... Goed al bij al is Madrid toch de moeite waard om naartoe te trekken. Plaza Sol met een beer en een aardbeienboom, Gran Vía met leuke winkeltjes, Palacio Royal met Plaza de Oriente om te royalty-watchen, Plaza Mayor om mensen na te staren, Parque Retiro om lekker rond te kuieren, sangria te drinken, een bocadillo te eten of een bootje te varen, Chocolatería Ginés voor overheerlijke churros con chocolate en de rommelmarkt El Rastro om tussen duizenden andere toeristen naar snuisterijen te rommelen. Maar Madrid staat vooral bekend om zijn musea. Het Prado en Reina Sofia. Maar ook Museo Thyssen (er volgt nog een naam op maar die is onmogelijk om te onthouden. Heeft wat weg van Duits-Hongaars-alien) hoort in het lijstje. Ik heb echt de meest ongelofelijke schilderijen gezien. Dalí, Picasso, Goya, Velásquez, El Greco, Miró, Monet, Van Gogh, ik weet niet nog wat. En ja, ik heb voor Guernica gestaan. Jawel. En las Meninas. En nog een heleboel anderen waarover ik nu lekker kan opscheppen dat ik ze in het echt gezien heb. Qué quay! Enkele sfeerbeelden:

El oso y el madroño

Palacio Royal y Plaza de oriente

The one and only: Guernica

Petit four... kwijl

En we hebben er ook een avondje Salamanca tussen gegooid. Redelijk goed te doen. Slechts 2,5 uur met de bus. Zo'n 4 jaar geleden heb ik daar al eens gezeten. Voor een zomercursus Spaans (vlijtig hé). Toen we Salamanca binnenreden kwam het allemaal terug. Wat een ongelofelijke stad toch. Adembenemend. Én we hebben de kikker gevonden! Geluk voor het leven! Op de prachtig, uitgebreid gedecoreerde gevel van de universiteit van Salamanca heeft de architect (vraag me niet hoe die heet want ik heb er geen flauw idee van) indertijd ergens een kikker verstopt. Bij wijze van mopje. Nu is die zowat het symbool van de stad geworden. En er was bovendien net een kunstfestival aan de gang. Vanalles te doen dus. Kijk en geniet (lees: wees jaloers):

Plaza Mayor, by night. Een van de mooiste in heel Espain

Opgelucht met ons levenslang geluk, na het vinden van die verdomd kleine kikker!

Bij zonsondergang...