La locura de Carnaval de Cádiz!

Carnaval in Cádiz. Wow. K locura! Want Carnaval vier je in Cádiz. Aan de kust, liefst nog op het strand. Weken op voorhand werd het hotel al vastgelegd, de auto's gehuurd en er werd natuurlijk ook gebrainstormd over nuestro disfraz. Geen hot bikerchicks of sexy sailors maar wél 8 weerpatronen en Lala Vasquez: zon, regen, wolk, bliksem, wind, orkaan, ijs, sneeuw en een CNN-weervrouw!

Don't we look FA-BU-LOUS?

Vrijdagochtendvroeg verzamelden 9 opgewonden auxiliares aan het treinstation om 2 auto's op te pikken. Raad eens wie er moest rijden? Ik. Tuurlijk, want die Amerikanen rijden natuurlijk alleen maar met automatische wagens. De andere wagen was voor de andere Stephanie die vorig jaar getrouwd is met een Spanjaard, hier in Huelva al 3 jaar woont en dus wel met versnellingen kan rijden. Dus, meiden én bagage inladen en hop autosnelweg op naar Cádiz. Niet de eerste keer dat ik daar was maar toen ik in september ging, zijn we met de bus en trein geweest. Eigenlijk is de weg naar Cádiz wel kut. Op zich ligt het niet ver van Huelva maar omdat er een natuurreservaat tussen deze idyllische "steden" ligt moet je omrijden via Sevilla. Een rit van iets minder dan 3 uur. Hoewel wij er iets langer over deden omdat een mens natuurlijk ook wel moet eten. Eens in Cádiz aangekomen, moesten we op zoek naar ons hotel. Een superduper 4-sterren hotel buiten het centrum. En dan nu het antwoord op de vraag: hoe kan een bende arme auxiliares zich zo'n duur hotel veroorloven? Simpel. 1 hotelkamer. Komt neer op 4 mensen in bed, 5 mensen op de grond en een hele hoop bagage, rum, vodka, croissants, muffins en chips.
Dus. Vrijdag, de dag voor het grote event. Wat doet een bende tijdelijk Spaanse Amerikanen én een Belg dan? Hit the bars! Of 1 bar waar je dan 5 uur lang blijft zitten, bier en champagne drinkt, de obers zwoele blikken toewerpt om gratis chupito's te krijgen om dan om half 10 's avonds 'gelukkig' pizza te gaan vreten en een beetje later op de grond van onze hotelkamer in 'n slaapzak neer te ploffen. Good times...
Zaterdagochtend, ontbijt en koffie en Cádiz verkennen. Geen regen maar wel pokkenkoud... Gelukkig heb ik Cádiz al in volle zonglorie kunnen zien (m'n eerste reis, voor de vergeetachtigen onder jullie) zodat ik zoals anderen niet al te teleurgesteld was. Na lunch en een welverdiende siesta dan tijd om ons in onze outfits te heisen! M'n tante kan trots zijn. Het is geen tulprok geworden maar wel een leuk jurkje. Jawel, naast een ongelofelijke talenknobbel heeft Estefie ook een 'naaiknobbel' (hm hm). Wie weet schuilt er toch nog een huisvrouw in mij. Ha. Swat, terug naar onze hotelkamer. Beeld je eens in, 9 meisjes die zich allemaal tegelijkertijd moeten klaarmaken ... Schminkborstels, haarlak, haarschuivertjes, glitterlak, popmuziek, verfspuitbussen, glittergel, parfum, valse wimpers, oogschaduw in de meeste flashy kleuren, de meest waanzinnige outfits ooit en dat allemaal met 3 spiegels, 1 badkamer, 1 krultang en 1 steiltang én een paar 'speciale' frisdrankflessen ... En dan hop de koude in. Want wie wil er nu een dikke alles-bedekkende jas over zijn superformiweldigeindefantakolosachtige kostuum dragen? Wij niet. Nee. Iets dat we ons na een paar uur buiten in open lucht dik beklaagd hebben. Want Carnaval wordt en masse in de straten van Cádiz gevierd. En als ik zeg en masse dan bedoel ik en grande masse. Koeien, Buzz Lichtyear, Waldo's, Indianen, douchecabines, slangenbezweerders, wc-potten, gorilla's met penissen, om maar een paar voorbeelden te noemen. K locura ...
De rit terug zondag kon alleen maar na een paar uur diepe slaap en een dutje en koffie en een vettige hamburger en met luide muziek.
Terug in Huelva, auto's binnenbrengen, chocolade eten en bed opnieuw in. Om dan maandagochtend om 7 uur terug uit bed te moeten om een les technologie te gaan geven ...

Carnaval 2010 de Cádiz? Succes!