Week 2 was een interessante week.
Zo zijn we naar een paar Erasmusfeestjes geweest, een makkelijke manier om nieuwe mensen te leren kennen. Véél nieuwe mensen. Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen week meer mensen heb gekust (2 besos!) dan in heel m'n leven ... En al die námen! het ene oor in, het andere eruit. Met als gevolg dat je zo af en toe te horen krijgt: we've already met ... Oeps. En dat je een smsje krijgt met de vraag: Hey! What are you up to tonight? En ik: [euhm] Who is this? Nah, zo heb je al eens iets te doen. Eén van die feestjes begon met een kleine botellón (lees: veel mensen, veel drank) in mijn piso. Heel tof allemaal behalve de dag nadien! Iedereen heeft netjes mee helpen opkuisen.
En er was ook nog het strand natuurlijk... Makkelijk te bereiken met de bus én nog makkelijker met de auto van Antonio! De stranden hier zijn echt adembenemend... Het zijn kleine kustdorpjes die kilometers strand hebben met ongelofelijk proper en redelijk warm water, zacht zand en wat schelpjes, stralende zon ... Meer heeft een mens niet nodig om z'n siesta te doen.
Deze week heb ik eens "tolk" gespeeld. Ik mag er dan wel niet door zijn voor m'n tolkexamens (nope, weer niet geslaagd voor beide talen...) ik heb ze toch maar lekker uit de nood kunnen helpen. Michel, een Nederlandse Erasmusstudent, spreekt geen Spaans en jammer genoeg voor hem (maar tof voor mij) spreken de meeste Onubenses (inwonders van Huelva) amper Engels. Michel moest een paar appartementjes bezichtigen, had er een gevonden, maar de man had het niet zo met studenten en had het appartementje aan iemand anders doorgegeven. Ach, nu zit hij toch in een andere, leuke piso. En ik vond het wel leuk om te tolken. Ook al versta ik soms maar de helft van wat ze hier allemaal zeggen, het blijft nog altijd meer dan de meesten hier.
De grootste gebeurtenis is toch wel de verhuis van m'n flatgenoot. Kleine Karly voelde zich toch niet zo op haar gemak tussen al het volk hier - we zijn allemaal ouder dan haar, er komt hier nogal veel volk over de vloer etc - en wou graag verhuizen. Natuuuuurlijk heb ik haar onder m'n hoede genomen, haar op gang gezet met het zoeken naar een nieuw flatje. En daarvoor moesten we heeeeelemaal naar de andere kant van de stad! Een fikse wandeling van 45 minuten (euhm ja, op een uur kan je van de ene kant van de stad naar de andere). Niet veel zou je zeggen, maar bij 35 graden leek die wandeling wel 2 uur te duren. Als een proud momma heb ik haar gisteren in haar nieuwe plek afgezet. Ze zit er met wat landgenoten van haar leeftijd dus daar zal ze zich wel thuis kunnen voelen. Maar haar plek hier is al direct ingenomen door Barbara. Een superlieve Italiaanse Erasmusstudent. Ze is 33 en is een paar jaar geleden terug beginnen studeren. Ze spreekt een beetje Spaans en wat Engels dus we kunnen wel communiceren. En bovendien kookt ze ook nog eens supergraag en superlekker! Daar heb ik uiteraard geen enkel probleem mee.
Eergisteren zijn we met z'n allen (huisgenootjes en wat vrienden) naar Malditos Bastardos gaan kijken. Inderdaad, de Spaans gedubde versie van Inglorious Bastards, de nieuwe film van Tarantino. En hij was goed! Even wennen aan dat gedub maar de film was fántastisch!
Vandaag ben ik m'n school in Cartaya gaan bezoeken. IES Rafael Reyes. Weer iig veel mensen ontmoet... De school lijkt me heel erg tof, er zitten een paar jonge leerkrachten bij. Sommigen wonen zelfs in Huelva dus daar kunnen we mee carpoolen. Ow ja, Jeff Martini (ja dat is zijn echte naam) is deze week toegekomen en hij werkt op dezelfde school. Werken beginnen we 6 oktober. Niet 1 oktober zoals normaal maar een weekje later want het zijn Ferias in Cartaya en dan zijn er geen lessen. Het is wel spannend, hopelijk valt het allemaal goed mee. We zullen moeten werken in praatgroepjes met de leerlingen en de leekrachten hun lessen mee voorbereiden. De school is bilingual en geeft dus vakken als sociale wetenschappen, wiskunde, aardrijkskunde etc in het Engels. De leerkrachten hadden al door dat wij Spaans spraken dus gingen ze voluit natuurlijk. Toch af en toe even gemeld dat dat andalú nog niet in m'n oren zit...
Ja en voor de rest ga ik hier naar de winkel, maak ik af en toe eens eten of eet ik het eten van Barbara op of verorber ik nog wat adobo ( de allerallerallerlekkerste tapa ooit! vis gemarineerd in azijn en dan gefrituurd mmmmmm), heb ik nog geen enkel kledingstuk laten krimpen, lijkt m'n kamer hier soms wel héél erg op m'n kamer thuis, bezoek ik mensen op hun piso, drink lekker tinto de verano con limón en vind ik het superjammer dat ik niet thuis ben om de kleine Camille te bezoeken... Jaha, m'n oudste nicht is bevallen van een meisje (geen jongetje zoals ik dacht) en het is een schatje! Dikke proficiat Ellen en Karel (en aan de oma en opa en de meter en peter en ...) !!!!!
'sta luego!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo Stephanie, het ga je wel zeer goed zo te zien. Wat een avonturen maak jij allemaal mee, algoed dat je alles neerpent want om dit alles nadien te vertellen is niet te onthouden.
BeantwoordenVerwijderenWij lezen met veel plezier je avonturen,allé en volgende week aan de slag ,veel succes. Groetjes van de VAN CRAEYNESTJES.